همیشه پیش خودم از اونایی که یه مدتی تو وبلاگشون چیزی نمی نوشتن خرده می گرفتم و هیچ وقت فکر نمی کردم که ممکنه یه روزی این بلا سر خودم هم بیاد. وقتی دو ساله عادت کردی که روزی چند ساعت وبگردی کنی مسلماً دسترسی نداشتن به اون خیلی سخته. گرفتاری های جدید، مسدود شدن اکثر سایت ها و وبلاگ ها (حتی پرشن بلاگ و بلاگ اسپات) توسط ISP ای که ازش اکانت سالانه خریدی، خستگی زیاد از کار روزانه و البته کمی هم تنبلی باعث شدن که یه مدتی نتونم بیام این جا.
همیشه همین طوره، چرا که هیچی کامل نیست و معمولاً برای به دست آوردن هر چیزی می بایست یه بهایی رو بپردازی. وقتی یه چیزی به دست میاری ممکنه که خیلی چیزهای دیگه که دوست شون داری و برات مهمن رو از دست بدی. خداوندا، نمی خواهی یه تغییری در این زمینه بدی؟

***