Sunday, September 14, 2003
دختر جوون در حالی که می شد هراس از دنیای پیش رو رو در چشماش دید برای آخرین بار از دوست ها و مادر و برادرش که برای بدرقه ش به فرودگاه اومده ن خداحافظی کرد. او هفته گذشته به عقد مردی ایرانی که در آلمان زندگی می کنه و پانزده سال از او بزرگ تر است در آمده بود. خودش هم چندان راضی نبود ولی حداقل این طوری می تونست از شر گیر دادن های همیشگی برادر و مادرش خلاص شه. هنوز یک ماه نگذشته بود که خبردار شدیم دختر برگشته. بعدها تعریف کرد که شوهرش گفته اون و مادرش دختر رو جادو کردن تا بتونن اون رو به آلمان بکشونن. مرد یک معتاد تزریقی بوده که به دلیل بدبینی در خونه را به روی زنش می بسته. دختر بعد از دو هفته از خونه فرار می کنه و به هزار بدبختی خودش رو به هلند و پیش یکی از فامیل های دورشون می رسونه و با کمک اون به ایران بر می گرده. الان هم در یکی از شهرهای دور افتاده ایران عروس یک خانواده به شدت مذهبی شده که هیچ گونه وجه تشابهی با خودش و خونواده ش ندارن.
یکی از شیوه های جدیدی که در این سال ها به شدت رواج پیدا کرده، ازدواج به طریقه پُستی است. در این خالت، معمولاً یکی از طرفین - اکثراً پسرها - خارج از ایران زندگی می کنن و طرف دیگه بدون آن که آشنایی کاملی از فردی که می خواهد با او زندگی مشترک را تشکیل بده داشته باشه به همسری طرف دیگر در می آد. وسوسه حضور در خارج از ایران، فرار از خونواده، سنت های دست و پاگیر موجود در جامعه، شکست در ازدواج قبلی، امکان ادامه تحصیل، کنجکاوی و ..... از جمله عوامل افزایش این نوع پیوندها هستند. ازدواج هایی که متأسفانه در اکثر مواقع به شکست یا جدایی طرفین منتهی می شه. مسلمآً فردی که سال ها در خارج از ایران زندگی کرده دارای یک سری خصوصیات و معیارهای اخلاقی خاصه که ممکن است حتی خونواده های آن ها هم از آن بی خبر باشن و به تصور این که این آدم همان فردی ست که سال ها در کنارشان زندگی کرده به خواستگاری دختری که می پسندن می رن. از آن جایی که بسیاری از این افراد بنا به دلایل متعددی از قبیل مشمول خدمت بودن و یا مشکلات مالی، سیاسی و غیره نمی تونن به ایران سفر کنن، دختر و پسر یا از طریق نامه و ای میل و تلفن با یکدیگر در تماسن و یا آن که حداکثر به یکی از کشورهای همسایه می رن تا در یک مدت کوتاه با یکدیگر آشنا بشن که طبیعی ست این مدت کوتاه نمی تونه خیلی نتیجه بخش باشه. خیلی از دخترها خیلی زود متوجه انتخاب اشتباه شون می شن ولی دوری از خانواده و آشنا نبودن به زبان و محیط تازه باعث می شه تا انجام هر گونه اقدام قانونی رو از اون ها سلب کنه. وقتی همین الان دختر و پسرها بعد از دوران عقد و نامزدی و آشنایی قبلی خونواده ها در زندگی مشترک شون دچار هزار تا مشکل می شن نباید انتظار داشته باشیم که با چند تا تلفن و نامه و دیدن عکس همدیگه بتونن زندگی زناشویی موفقی رو تشکیل بدن. زندگی دو نفر در زیر یه سقف به مراتب پیچیده تر از این حرفاست.
یکی از شیوه های جدیدی که در این سال ها به شدت رواج پیدا کرده، ازدواج به طریقه پُستی است. در این خالت، معمولاً یکی از طرفین - اکثراً پسرها - خارج از ایران زندگی می کنن و طرف دیگه بدون آن که آشنایی کاملی از فردی که می خواهد با او زندگی مشترک را تشکیل بده داشته باشه به همسری طرف دیگر در می آد. وسوسه حضور در خارج از ایران، فرار از خونواده، سنت های دست و پاگیر موجود در جامعه، شکست در ازدواج قبلی، امکان ادامه تحصیل، کنجکاوی و ..... از جمله عوامل افزایش این نوع پیوندها هستند. ازدواج هایی که متأسفانه در اکثر مواقع به شکست یا جدایی طرفین منتهی می شه. مسلمآً فردی که سال ها در خارج از ایران زندگی کرده دارای یک سری خصوصیات و معیارهای اخلاقی خاصه که ممکن است حتی خونواده های آن ها هم از آن بی خبر باشن و به تصور این که این آدم همان فردی ست که سال ها در کنارشان زندگی کرده به خواستگاری دختری که می پسندن می رن. از آن جایی که بسیاری از این افراد بنا به دلایل متعددی از قبیل مشمول خدمت بودن و یا مشکلات مالی، سیاسی و غیره نمی تونن به ایران سفر کنن، دختر و پسر یا از طریق نامه و ای میل و تلفن با یکدیگر در تماسن و یا آن که حداکثر به یکی از کشورهای همسایه می رن تا در یک مدت کوتاه با یکدیگر آشنا بشن که طبیعی ست این مدت کوتاه نمی تونه خیلی نتیجه بخش باشه. خیلی از دخترها خیلی زود متوجه انتخاب اشتباه شون می شن ولی دوری از خانواده و آشنا نبودن به زبان و محیط تازه باعث می شه تا انجام هر گونه اقدام قانونی رو از اون ها سلب کنه. وقتی همین الان دختر و پسرها بعد از دوران عقد و نامزدی و آشنایی قبلی خونواده ها در زندگی مشترک شون دچار هزار تا مشکل می شن نباید انتظار داشته باشیم که با چند تا تلفن و نامه و دیدن عکس همدیگه بتونن زندگی زناشویی موفقی رو تشکیل بدن. زندگی دو نفر در زیر یه سقف به مراتب پیچیده تر از این حرفاست.
|| 11:38
Comments:
Post a Comment