فرش باد فیلمی لطیف و دوست داشتنی ست که متأسفانه با استقبال خوبی از سوی تماشاگران مواجه نشده. قصه اصلی و یک خطی فیلم به قدری تکراری است که تعریف آن اندک جذابیت موجود در آن را نیز از بین می برد اما داستان فرعی و عاشقانه ی موجود در فیلم یکی از زیباترین، صادقانه ترین و پاک ترین داستان های عشقی سینمایی است که بین دختر و پسر نوجوان با دو ملیت و فرهنگ متفاوت بوجود می آید. « فرش باد » علی رغم این که اثری سفارشی محسوب می شود اما این مسأله به هیچ عنوان، به وجه غالب قصه تبدیل نمی شود و کمال تبریزی به خوبی توانسته دل مشغولی های خود را در قالب قصه فیلم بیان کند و این امر میسر نبوده مگر به یمن انتخاب خوب و هوشمندانه بازیگران، بازی های روان و یکدست بازیگران، فیلم برداری خوب حسن پویا و موسیقی زیبای پیمان یزدانیان. « فرش باد » بیشتر یادآور آثار مجید مجیدی است تا کارهای دیگر تبریزی که بیشتر تبحر خود در زمینه ساخت فیلم های اجتماعی و جنگی با رگه هایی از طنز را نشان داده بود. تفاوت های فرهنگی موجود بین شخصیت های قصه زمینه ساز ایجاد چند شوخی ناب بوده است که کاربرد بسیار مناسبی در فیلم دارند، مثل صحنه رکوع نمازگزاران و متقابل آن تعظیم ماکاتو. تنها نکته منفی فیلم ریتم کند آغازین آن است که باعث می شود تا بیننده خیلی دیر با قصه درگیر شود. در مجموع « فرش باد » فیلمی زیبا و خوش ساخت است که اگر از تبلیغات مناسب تری برخوردار بود می توانست تماشاگران بیشتری را به سالن های سینماهای نمایش دهنده بکشاند.